Lecznicze działanie witaminy C -nie tylko na przeziębienie! | VIMED

Lecznicze działanie witaminy C -nie tylko na przeziębienie!

Można powiedzieć, że witamina C to “najpopularniejsza” witamina sezonu jesienno-zimowego. Warto jednak wiedzieć, że jej podaż nie powinna ograniczać się tylko do tych pór roku! Ze względu na dobroczynne działanie witaminy C na nasz organizm, korzystnie jest włączyć ją na stałe do codziennego menu.

W 2000 roku średnie spożycie wit. C wynosiło 84,6 mg/dobę na każdego mieszkańca Polski. Czy ilość ta jest w stanie wpłynąć pozytywnie na nasze zdrowie i uchronić nas przed chorobami? Czy konieczna jest suplementacja tej witaminy, czy może wystarczy odpowiednia dieta bogata np. w cytrynę aby dostarczyć jej odpowiednią ilość?

Witamina C czyli kwas askorbinowy wyizolowana została w 1933 roku przez Alberta Szent-Györgyia. Za odkrycie i ustalenie jej budowy chemicznej ten węgierski biochemik otrzymał w 1937 roku Nagrodę Nobla. Jest to organiczny związek chemiczny z grupy nienasyconych alkoholi polihydroksylowych, którego człowiek nie jest w stanie samodzielnie wytwarzać. Jest bardzo wrażliwa na działanie temperatury i tlenu. Pełni w naszym organizmie istotne funkcje i jest konieczna do prawidłowego przebiegu wielu procesów biologicznych.

Witamina C czyni nas odpornym na wiele zakażeń wirusowych i infekcje bakteryjne, bierze udział procesie biosyntezy kolagenu, hormonów steroidowych, adrenaliny i wielu innych związków, a także ma wpływ na wchłanianie w przewodzie pokarmowym żelaza i wapnia i przede wszystkim jest wspaniałym przeciwutleniaczem – witamina C jest głównym, rozpuszczalnym w wodzie antyoksydantem przyjmowanym w diecie, który skutecznie zwalcza wolne rodniki!

Dobowe zapotrzebowanie na witaminę C budzi wiele kontrowersji – optymalne zapotrzebowanie u osób dorosłych określane jest na 60 – 100 mg/dobę. Jest to wystarczająca ilość, aby zapobiec chronicznemu niedoborowi witaminy C i związanymi z tym zaburzeniami np. szkorbutem. Normy SONA (Suggested Optima Nutritional Amount) czyli sugerowane optymalne normy żywieniowe dla witaminy C wynoszą od 400 – 1000 mg czyli wielokrotnie więcej, niż określa wyżej wymieniona norma.

Zapotrzebowanie na witaminę C wzrasta też u kobiet w ciąży i karmiących oraz w różnych stanach chorobowych np. u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, palących papierosy, diabetyków, a także u ludzi będących pod wpływem stresu. Po operacjach poziom witaminy C może spadąć w organizmie nawet do zera!

Skutki niedoboru wit. C
-spadek odporności na infekcje, -bóle stawów, -szkorbut (awitaminoza C): krwawienia, obrzmienia i stany zapalne dziąseł, krwawe wybroczyny na skórze, zwiększenie kruchości naczyń oraz zmiany w tkance łącznej.
Skutki nadmiaru wit. C
- nadmierne spożycie wit. C może powodować biegunki – ale tylko w bardzo dużych dawkach!

Najlepsze źródła witaminy C z pożywienia to dzika róża, czarna porzeczka, papryka, brokuły, pomarańcze, pietruszka itp. Stosunkowo mało w porównaniu do wymienionych warzyw i owoców jest jej w cytrynie – swój kwaśny smak zawdzięcza ona głównie zawartości kwasu cytrynowego a nie askorbinowego! Należy pamiętać, że witamina C jest produktem mocno nietrwałym – jej straty w procesie gotowania sięgają aż 50–70%. Sporą część witaminy C tracimy także podczas krojenia warzyw i owoców.

Dawki witaminy C podawane pacjentom przez naukowców prowadzący badania nad leczniczym działaniem tej witaminy były tak duże, że nie jesteśmy w stanie dostarczyć takiej ilości z pożywienia. Aby odnieść korzyść terapeutyczna należy więc zastosować podaż dożylną witaminy w postaci askorbinianu sodu, iniekcje domięśniowe lub suplementy w tabletkach.

Lecznicze działanie witaminy C:

dr Frederick Robert Klenner jako pierwszy zastosował megadawki (od 6 tys. do 20 tys. mg/dobę) askorbinianu sodu podawane dożylnie. Ze znakomitym skutkiem leczył w ten sposób takie choroby jak WZW, wirusowe zapalenie płuc , odra, świnka, różyczka czy ospa wietrzna. Zasłynął on jednak z leczenia polio – w latach 50tych XX wieku opublikował on raport w którym przedstawił wyniki stosowania megadawek witaminy C u chorych na tę chorobę. Spośród 60 jego pacjentów wszyscy wrócili do zdrowia w ciągu ok. 5 dni od rozpoczęcia kuracji.

Inny lekarz – internista dr Robert Cathcart wyleczył ok. 30 tys. osób cierpiących na choroby takie jak mononukleoza, zakażenie przewodu pokarmowego, szkarlatynę a także prowadził badania na nosicielach wirusa HIV. Stosując największe tolerowane przez organizm pacjentów dawki witaminy C zaobserwował on spowolnienie, zatrzymanie, a czasami cofnięcia się na kilka lat procesu niszczenia limfocytów T przez wirus. Pacjenci cieszyli się lepszym samopoczuciem, zwiększała się ich tolerancja na antybiotyki, a także dużo szybciej obkurczały się powiększone w wyniku oddziaływania wirusa HIV węzły chłonne.

Dzięki zdolności zwalczania wolnych rodników witamina C stosowana była także w leczeniu chorób nowotworowych oraz neurodegeneracyjnych takich jak choroba Parkinsona i Alzheimera oraz schizofrenia i stwardnienie rozsiane (SM).

Stosowanie witaminy C w leczeniu nowotworów zostało spopularyzowane przez Linusa Paulinga – noblisty, który w 1973 roku prowadził badania nad biologiczną rolą wit. C w założonym specjalnie do tego celu Linus Pauling Institute of Science and Medicine w Kalifornii. Dr. Pauling głosił , iż spożywając codziennie 3,2-12 gram witaminy C możemy wydłużyć nasz żywot nawet o 12-18 lat!

W 1991roku Narodowy Instytut Onkologiczny w Stanach Zjednoczonych przeprowadził serię badań poświęconą roli witaminy C w zwalczaniu chorób nowotworowych. Z 47 przeprowadzonych badań aż 34 dowiodły, iż ma ona działanie antynowotworowe.

Jednym z czynników świadczących o pozytywnym oddziaływaniu kwasu askorbinowego na organizm jest jego zdolność do zapobiegania przekształcenia się azotynów i azotanów (znajdujących się w pożywieniu) w nitrozaminy – maja one działanie rakotwórcze i mogą przyczynić się do rozwoju nowotworu żołądka i nowotworu złośliwego jelit.

Jak witamina C działa na komórki nowotworowe?

Wit. C wnika do komórek i zostaje przekształcona w nadtlenek wodoru. Komórka nowotworowa zawiera małą ilość enzymu katalazy, odpowiedzialnego za rozkład nadtlenku wodoru, jest za to bogata w żelazo. Nadtlenek wodoru oddziałuje na zawarte w komórce nowotworowej żelazo i powoduje powstawanie wolnych rodników. Prowadzi to do zniszczenia komórki nowotworowej.

Serie popartych naukowymi dowodami badań wykazały ogromny wpływ witaminy C na leczenie wielu schorzeń. Zachęcamy więc, szczególnie w okresie jesiennym, do wprowadzenia do diety większej ilości obfitujących w tą substancję produktów, a gdy poczujemy, że łapie nas przeziębienie, do zastosowania większych dawek witaminy C – na pewno nam to nie zaszkodzi a może uchronić nas przed niechcianą infekcją.


Bibliografia

  1. Jarosz M., Bułhak-Jachymczyk B. Normy Żywienia Człowieka. Wydawnictwo Lekarskie PZWL. Warszawa 2008
  2. Maćkowiak K., Torliński L. Wspłóczesne poglądy na roli witaminy c w fizjologii i patologii człowieka. Nowiny Lekarskie 2007, 76, 4, 349-356
  3. Zięba J. Ukryte terapie. Wydawnictwo Sowa 2014
  4. Kuchanowicz H i in. Wartość odżywcza wybranych produktów spożywczych i typowych potraw. Wydawnictwo Lekarskie PZWL. Warszawa 2012
  5. Witamina C. Lek na wszystkie choroby od odry do AIDS http://oczymlekarze.pl/profilaktyka-i-leczenie/1445-witamina-c-lek-na-wszystkie-choroby-od-odry-do-aids
  6. Witamina C http://leczenieraka.org
  7. UKRYTE TERAPIE Niezwykłe właściwości WITAMINY C Jerzy Zięba Katowice 2014 https://www.youtube.com/watch?v=xl5RzHAWboY

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *