Moda na jedzenie 2016 – kuchnia żydowska
W poprzednim wydaniu Poradnika CM Vimed zwróciliśmy uwagę na nadchodzące trendy żywieniowe w roku 2016. Popularyzacja spożycia glonów mogła co po niektórych zaskoczyć ☺ W tym wydaniu przedstawiamy następny hit, którym okazuje się być kuchnia żydowska!
Kuchnia żydowska jest bardzo fascynująca. Posiada główny temat, ale cechuje ją niezliczona ilość modyfikacji, wariacji i spontaniczność dostosowana do określonej publiki. Dlaczego tak jest? Społeczność żydowska została wygnana z Palestyny wieki temu. Podróżowanie po świecie bez własnej ojczyzny sprawiło, że swoje tradycyjne potrawy modyfikowali według zasobów miejsca, w którym się znajdowali. Kuchnię żydowską, gdziekolwiek by się nie osiedliła, cechowały jednak podstawowe zasady, takie jak nakaz koszerności, czy kultywowanie tradycyjnych obrzędów świątecznych.
Można powiedzieć, że to prawo Kaszrut nadaje kuchni żydowskiej jej wyjątkowości. Zawarte w Biblii wytyczne stanowią pewnego rodzaju kodeks, który mówi o tym jakie wybierać produkty i jak przygotowywać potrawy wraz z zasadami higieny, zdrowia i tradycji. Niektórzy postrzegają te zasady jako świadectwo odrębności Żydów, dowód ich pojednania z Bogiem, inni zaś doszukują się słuszności kodeksu w Piśmie Świętym. Niewątpliwie zasady te czynią kuchnię żydowską bardzo wyjątkową.
Na różnych obszarach geograficznych Żydzi rozwinęli odrębną kulturę i kuchnię. Różne wymiary kulinarnych modyfikacji możemy zaobserwować w Rosji, Europie środkowowschodniej, Hiszpanii, Portugalii a nawet w Afryce.
Różnice w kuchni mają swój początek w klimacie, glebie oraz miejscowych składnikach. Żydzi Aszkenazyjscy, którzy zamieszkiwali Europę północną, środkową, wschodnią oraz Rosję musieli dostosować się do dość zimnego klimatu panującego na tych terenach. Do popularnych dań należały te, które zawierały warzywa korzeniowe, takie jak marchew, ziemniaki i cebula, smażone na tłuszczu kurzym i gęsim oraz słodkowodne ryby (przede wszystkim karpie i śledzie) oraz mięsne gulasze duszone przez całą noc w piecu chlebowym. Inaczej kształtowała się sytuacja u Żydów Sefardyjskich, którzy głównie zamieszkiwali teren basenu Morza Śródziemnego oraz Bliski Wschód, gdzie dominowała kultura islamu. W ich diecie przeważały śródziemnomorskie warzywa, takie jak papryka, bakłażan, cukinia i pomidory, pieczone w oliwie z oliwek. Do podstawowych produktów spożywczych należały ryby słonowodne, ryż oraz fasola, a wszystkie dania były doprawiane aromatycznymi ziołami i mocnymi przyprawami.
Bezdyskusyjnie wielki wpływ na kulturę Żydowską miało założenie ich ojczyzny w 1948 roku- Izraela. Można powiedzieć, że wówczas nastąpiła ekscytująca rewolucja żywieniowa, łącząca aspekty kuchni tradycyjnej z nowoczesnymi trendami panującymi na świecie. Jemeńscy Żydzi osiedlający się w Izraelu wnieśli pikantne przyprawy i specyficzną kuchnię. Charakterystyczne są dla niej zhough — pikantna pasta z chili — oraz chleby, jak np. kubaneh.
Ciągłe zmiany, wędrówki spowodowane migracjami sprawiły, że kuchnia żydowska bardzo się rozwinęła, przy tym nadal zachowując szacunek dla tradycji i religijnych rytuałów. Dziś jest źródłem wielu fascynacji kulinarnych.
