Drukarki 3D powoli zdobywają świat. Dotychczas służyły one do wytwarzania różnego rodzaju przedmiotów, od niedawna jednak zaczyna się ich używać także do drukowania… jedzenia! Pierwszy wydrukowany kawałek mięsa okazał się wprawdzie niejadalny, ale każda porażka w jakiś sposób zbliża nas do celu, jest więc całkiem możliwe, że w przeciągu następnych pięciu lat będziemy mogli wydrukować już zestaw śniadaniowy. Czy uchroni to konsumentów przed brakiem dostępu do żywności? Jak wpłynie na kwestię zanieczyszczeń generowanych przez proces produkcyjny żywności? Czy wyeliminuje problem zanieczyszczeń, na które produkty trafiające na nasz stół są naturalnie narażone (np. zanieczyszczenia ryb)? Czy pomoże zaoszczędzić wodę i energię, a
konserwanty usunie z użytku?
Drukarki 3D służą do „mineralizacji” modeli cyfrowych i w większości tworzą trójwymiarowe obiekty z kropek zastygającego plastiku. Technika ta służy nam już od kilkunastu lat do tworzenia biżuterii, samochodów, zabawek, przy czym często pozwala ona uzyskiwać skomplikowane wzory, których człowiek nie byłby w stanie wytworzyć ręcznie.
Od niedawna modne stało się m.in. drukowanie jedzenia, a pierwszym produktem, który próbowano uzyskać w ten sposób, była czekolada. Do jej produkcji użyto drukarek działających analogicznie jak te wytwarzające plastik, później jednak powstały tzw. biodrukarki, które mają tworzyć sztuczne tkanki z umiejscowionych w drukarce żywych komórek, które są wyrzucane przez określone dysze. A i na tym jeszcze nie koniec, bo w środowiskach akademickich w USA trwają już dalsze badania. Prof. Gabor Forgacs z University of Missouri pracuje nad możliwością drukowania mięsa przeznaczonego do jedzenia. Jego zdaniem droga ku temu wiedzie przez pobranie komórek od zwierzęcia, namnożenie ich i wprowadzenie do odpowiedniej części drukarki w postaci nowo powstałego bioatramentu. Po nadrukowaniu odpowiedniej ilości komórek mają one połączyć się w tkankę.
Także naukowcy z Cornell University’s Computational Synthesis Lab. wierzą, że już w niedalekiej przyszłości druk 3D może mieć szerokie zastosowanie gastronomiczno-spożywcze i ma szansę stać się tak popularny jak mikrofalówka, którą znaleźć można w prawie każdym domu. Badacze tworzą już swoją własną wersję urządzenia, które pozwoliłoby uzyskiwać żywność z płynnych surowców znajdujących się w specjalnych strzykawkach, zgodnie z gotową aplikacją (receptą) FabApps. Dalej już zdajemy się na maszynę, która nie tylko przygotuje jedzenie, ale dostosuje też jego smak do naszych upodobań. Warto dodać, że recepturami będziemy mogli się dzielić. Wystarczy tylko mail z przepisem na ciastka z ostatniej kolacji u znajomych, a drukarka już zrobi wszystko, co trzeba, byśmy otrzymali łakocie w tej samej formie, jaką zapamiętaliśmy. Na tę chwilę może ona już wydrukować: czekoladę, ciasto o lekkiej masie, płynny ser.
[framed_box bgColor=”#FFE4FB”]Drukarka, nad którą pracuje zespół z Cornell University to „młodsza siostra” tej, którą dysponują naukowcy z Massachusetts Institute of Technology. Ich drukarka Cornucopia jest na rynku już od 2009 roku. Obecnie wciąż trwają prace nad stworzeniem interfejsu do obsługi tego urządzenia, które może podgrzewać bądź chłodzić potrawy, a dodatkowo zapewnia użytkownikowi bezpośrednią kontrolę nad składem, jakością, wartością odżywczą i walorami smakowymi tworzonego posiłku.
[/framed_box]
Drukowanie jedzenia to jednak nie tylko domena naukowców, ale też… leniwych, ale kreatywnych studentów. Do takich należy Marco Manriquez z University of New York, który stworzył przyrząd przygotowujący burrito zgodnie z preferencjami użytkownika – ilość dodawanych przypraw modyfikuje się tu przez aplikację na iPhona. Choć sprzęt wymyślony przez Manriqueza to nie prawdziwa drukarka 3D, lecz zdalnie sterowany bot, gratulujemy pomysłu! Wielu z nas chciałoby mieć bota od burrito, który za każdym razem, kiedy uruchomimy aplikację, przez czas np. naszego pobytu w pracy przygotuje dla na nas gotowe ciepłe danie!
