Cukrzyca typu 2 jest jedną z najczęściej występujących chorób metabolicznych we współczesnym świecie. Mianem cukrzycy określa się całą grupę chorób metabolicznych, które charakteryzują się hiperglikemią wynikającą z defektu działania i/lub wydzielania insuliny. Występowanie przewlekłego stanu hiperglikemii wiąże się ze stopniowym uszkodzeniem, zaburzaniem funkcji oraz niewydolnością takich narządów jak oczy, nerki, włókna nerwowe, serce oraz naczynia krwionośne. Zmiany zachodzące w wyżej wymienionych narządach pod wpływem wysokich poziomów glukozy we krwi prowadzą do rozwoju takich schorzeń jak nadciśnienie tętnicze, zaburzenia gospodarki lipidowej, neuropatie, uszkodzenia naczyń krwionośnych, choroby nerek oraz utrata wzroku.
Aby nie dopuścić do rozwoju takich powikłań, osoby cierpiące na cukrzycę powinny w sposób bardzo regularny i bardzo restrykcyjny kontrolować stężenie glukozy we krwi i starać się utrzymywać je na poziomie prawidłowym lub zbliżonym do prawidłowego. Zwykle odbywa się to przy pomocy odpowiedniej diety, poprzez zastosowanie odpowiednio dobranych leków doustnych, bądź w sytuacji gdy ilość wytwarzanej przez trzustkę insuliny jest niewystarczająca – poprzez podawanie zastrzyków insuliny. Dobór odpowiedniego sposobu leczenia zależy od średnich poziomów stężenia glukozy we krwi. Zwykle zastosowanie odpowiedniej diety i zwiększenie aktywności fizycznej jest postępowaniem wystarczającym aby kontrolować chorobę. W bardziej zaawansowanych stadiach lekarz może decydować się na zastosowanie doustnych leków hipoglikemizujacych lub insuliny.
Cukrzyca typu 2 jest uznawana za chorobę cywilizacją, a jej rozwój jest bezpośrednio związany ze stylem życia. Jednym z głównych czynników zwiększających ryzyko jej wystąpienia jest otyłość, ale wpływ na to jak szybko cukrzyca się rozwinie w pełnoobjawową chorobę i czy będzie podatna na leczenie dietą i zwiększeniem aktywności fizycznej, przede wszystkim zależy od indywidualnego profilu genetycznego. Poprzez analizę odpowiednio dobranych genów można w sposób wiarygodny ocenić indywidualne ryzyko genetyczne wystąpienia cukrzycy. Posiadając wiedzę na temat można wprowadzić działania profilaktyczne, które nie tylko opóźnią zachorowanie ale mogą również w wielu przypadkach całkowicie zahamować rozwój choroby. Badaniem umożliwiającym pełną analizę ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2 oraz skuteczności działania leków wykorzystywanych w terapii cukrzycy insulinoniezależnej jest badanie Diabetes sensor.
Diabetes sensor jest badaniem, które powinny wykonać osoby, u których wśród najbliższych krewnych występował problem cukrzycy. Dzięki temu badaniu będą mogły wcześnie zastosować odpowiednie działania profilaktyczne aby zapobiec rozwojowi choroby, a w sytuacji pojawienia się pierwszych zaburzeń w regulacji gospodarki węglowodanowej, otrzymają informację jaki sposób leczenia farmakologicznego będzie dla nich najbardziej odpowiedni. Badanie Diabetes sensor pozwala również ocenić ryzyko cukrzycy ciężarnych. Powinny je zatem wykonać kobiety starające się o dziecko lub panie u których cukrzyca ciężarnych wystąpiła w czasie poprzedniej ciąży, chcące ustrzec się przed podobna sytuacja w trakcie następnych ciąż. Natomiast wśród pacjentów ze świeżo zdiagnozowaną cukrzycą wykonanie badania genetycznego pozwoli dobrać najlepszą drogę leczenia, co zmniejsza znacząco ryzyko wystąpienia powikłań cukrzycy.
Badanie genetyczne Diabetes sensor bada osiem wariantów genetycznych mających wpływ na wielkość ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2 oraz cukrzycy ciężarnych. Kolejnych jedenaście wariantów genetycznych analizowanych w badaniu pozwala na ocenę skuteczności działania ponad 15 leków najczęściej stosowanych w terapii cukrzycy m.in. metforminy, glimepirydu i tolbutamidu. Ponadto indywidualny profil genetyczny dostarcza informacji o konieczności zastosowania insuliny w sytuacji gdy u osoby badanej stwierdzono nieskuteczność działania leków doustnych, co skróci czas od momentu postawienia diagnozy do chwili normalizacji i stabilizacji poziomów glukozy w surowicy, dzięki czemu zmniejsza się ryzyko powikłań wynikających z hiperglikemii.
Analiza odpowiednich genów, dzięki którym można określić indywidualne ryzyko genetyczne wystąpienia cukrzycy, pozwala na wdrożenie odpowiednio wcześniej, prawidłowo dobranych pod względem intensywności, działań profilaktycznych, które mogą spowolnić rozwój choroby lub zapobiec jej wystąpieniu. Badania dostarczają również informacji dotyczących skuteczności działania leków, pozwalając lekarzowi zindywidualizować leczenie w taki sposób, aby było ono jak najbardziej efektywne i chroniło pacjenta przed rozwojem powikłań, które znacząco pogarszają jakość życia i znacznie je skracają.
Kobiety starające się o dziecko mogą od początku ciąży wdrażać odpowiednio dobrany program profilaktyczny, co może ustrzec je przed wystąpieniem cukrzycy w czasie ciąży i tym samy wpłynąć na prawidłowy rozwój płodu, a w konsekwencji również zmniejszyć ryzyko wystąpienia cukrzycy lub otyłości u dziecka w przyszłości.