CUKRZYCA – SŁODKI ZABÓJCA
Nie jest przenoszona przez wirusy, ani bakterie, a jednak stała się epidemią. Cukrzyca to jedna z najczęstszych chorób przewlekłych współczesnego świata. Obecnie choruje na nią ponad 375 mld ludzi, a liczba ta wzrasta z dnia na dzień.
Cichy zabójca
Choroba rozwija się stopniowo. Początkowe objawy (zmęczenie, senność, zaburzenia rytmu serca) są tak niepozorne, że nie zwracamy uwagi na to, że cokolwiek może funkcjonować nieprawidłowo. Bagatelizujemy je, a choroba rozwija się, aż w końcu przejmuje kontrolę nad naszym zdrowiem.
Przyczyny choroby
W cukrzycy typu 2 insulina jest wytwarzana w komórkach trzustki, ale tkanki organizmu cechuje zmniejszona wrażliwość na ten hormon. Finalnie ich odpowiedź przypomina tę, która miałaby miejsce przy braku lub zmniejszonej ilości hormonu. Osłabioną odpowiedzią tkanek na insulinę nazywamy insulinoopornością.
Wiele czynników zwiększa ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2. Bardzo duży wpływ ma obciążenie genetyczne. Cukrzyca może być związana z mutacją genu dla podjednostki Kir.6.2 kanału potasowego ATP-zależnego (wówczas ujawnia się w wieku niemowlęcym) lub z genem glukokinazy (pojawia się we wczesnym dzieciństwie)[1]. Czynniki takie jak: wiek powyżej 40 lat, nadwaga lub otyłość, palenie papierosów, nadmierne spożywanie alkoholu, brak aktywności fizycznej, stres, rozpoznane nadciśnienie tętnicze oraz obciążający wywiad rodzinny dodatkowo zwiększają prawdopodobieństwo zachorowania.[2]
Badanie genetyczne
Obecnie znamy geny warunkujące rozwój cukrzycy typu 2, ale także cechy genetyczne, które zwiększają ryzyko wystąpienia choroby. Specjalistyczny test pozwala zidentyfikować te cechy, które wpływają na regulację stężenia cukru we krwi i są związane z rozwojem patologii. Osoby u których stwierdzi się występowanie ryzyka genetycznego mogą natychmiast wprowadzić plan zapobiegawczy,który ochroni przed całkowitym ujawnieniem się choroby.
Jak leczymy
Życie cukrzyka to nieustanna walka z codziennością. Konieczność zmagania się bólami głowy, zmęczeniem, ospałością, ciągłym uczuciem głodu,wypadaniem włosów, nadwagą, stanami depresyjnymi zdecydowanie pogarsza komfort życia.
Nie da się pokonać cukrzycy całkowicie, ale da się częściowo wyciszyć jej objawy tak, by żyć po prostu normalnie.
Jean Claude Mbanya z Międzynarodowej Federacji Cukrzycy w 2010 r. powiedział: „Żaden kraj nie jest odporny na cukrzycę. Żaden kraj nie zna odpowiedzi na pytanie, jak wygrać z tym wspólnym wrogiem. Żadnemu z państw nie udało się zatrzymać galopującego wzrostu występowania choroby. Pokonanie cukrzycy będzie wymagało od nas wszystkich niebywałej pomysłowości i maksymalnego zaangażowania”. Rozwiązaniem niezwykle pomysłowym, a zarazem mądrym w swej prostocie okazało się zastosowanie medycyny funkcjonalnej.
Dzięki połączeniu działaniu zabiegów rehabilitacji komórkowej i spersonalizowanej terapii żywieniowej, możemy pozbyć się problemu. Celem jest ustalenie przyczyny i pozbywanie się choroby u źródła, a nie tylko leczenie objawów.
Dieta dla cukrzyka
Nie ma czegoś takiego jak ogólna dieta cukrzycowa. Każdy przypadek wymaga indywidualnego dopasowania produktów, które wpływają korzystnie na metabolizm i nie wywołują reakcji alergicznych. Kod Metaboliczny 200 to narzędzie, które za pomocą testu opóźnionej alergii pokarmowej ustali stopień reakcji na 201 produktów spożywczych i dodatków do żywności. Pozwoli to na wprowadzenie spersonalizowanej diety, z odpowiednią ilością mikro i makroelementów, a nie tylko ustalającą odpowiednią ilość jednostek WW lub WBT.
Leki nie dla każdego
Podobnie jak w przypadku odżywiania, również leki mogą bardzo różnie oddziaływać na poszczególną jednostkę. Polimorfizmy lub mutacje obniżają skuteczność leków, dlatego warto na samym początku terapii wybrać ten, który będzie najbardziej skuteczny. W przypadku cukrzycy największe znaczenie mają: amaryl, chlorpropamid, diabeta, glibenklamid, glimepiryd, nateglinid, fenformina, rosiglitazon, starlix, tolbutamid. Dzięki poznaniu indywidualnego profilu genetycznego dowiemy się czy lek wywołuje niepożądaną reakcję, jaka jest zalecana dawka i czy istnieje konieczność zastosowania alternatywnej terapii.
Zwiększenie wrażliwości na insulinę – komora hiperbaryczna
Tkanka tłuszczowa ma kluczową rolę w insuliooporności. Niedotlenienie adipocytów jest często czynnikiem wywołującym, dlatego zastosowanie komory hiperbarycznej ma logiczne zastosowanie w terapii cukrzycy typu 2. U pacjentów, którzy zdecydowali się na zabieg z użyciem tlenu odnotowano wzrost insulinowrażliwości już w przeciągu 30 minut.
Badania wykazały również obniżenie stężenia glukozy we krwi już w czasie pierwszego zabiegu HBOT[3]. Tlen hiperbaryczny wpływa wzmacniająco na cały organizm. Usprawnia proces detoksykacji, poprawia krążenie, przyspiesza metabolizm, stymuluje komórki macierzyste, dzięki czemu organizm może szybko regenerować uszkodzone tkanki
Zdrowe nawyki
Ważna jest też zmiana stylu życia i wprowadzenie zdrowych nawyków takich jak:
- Spożywanie posiłków co 3-5 godzin;
- Picie co najmniej 1,5 litra wody dziennie;
- Jedzenie dużej ilości warzyw;
- Unikanie przetworzonych produktów bogatych w cukier;
- Unikaniu dużej ilości mięsa w diecie;
- Włączenie codziennej aktywności fizycznej.
[1] Szendzielorz-Honisz K.: Obraz kliniczny cukrzycy. W: Diabetologia
[2] Borodako A.: Klasyfikacja i rozpoznie cukrzycy. Terapia, 2007
[3] Hyperbaric oxygen therapy increases insulin sensitivity in overweight men with and without type2 diabetes.
