Cukrzyca – taką diagnozę powinno już usłyszeć 3,5 miliona Polaków. Powinno, bo 1/3 chorych nie wie, że cierpi na tę chorobę. Cukrzyca to grupa chorób metabolicznych o podłożu zapalnym, która charakteryzuje się podwyższonym poziomem cukru we krwi. Najwięcej osób choruje na cukrzycę typu 2, która przez wiele lat nie daje objawów po to, by w konsekwencji doprowadzić do bardzo groźnych powikłań. Wówczas leczenie cukrzycy typu 2 staje się uciążliwe a powstałe zmiany nieodwracalne.
Leczenie cukrzycy typu 2
Jak rozpoznajemy cukrzycę typu 2 i jakie są metody jej leczenia?
O cukrzycy mówimy, gdy organizm nie jest w stanie prawidłowo regulować stężenia glukozy (czyli cukru, naszego podstawowego źródła energii) we krwi. Bez glukozy tkanki nie są w stanie prawidłowo funkcjonować.
Po strawieniu pokarmu, glukoza przenika do krwiobiegu, a jej stężenie we krwi jest regulowany przez insulinę, hormon produkowany przez trzustkę. To właśnie insulina umożliwia wchłanianie glukozy przez komórki. Problemy pojawiają się, gdy ten mechanizm zaczyna się psuć.
Przyczyny pojawienia się cukrzycy są różne, dlatego też wyróżniamy różne jej typy.
Jej objawy postępują stopniowo, a ich bagatelizowanie może wiązać się ze znacznym postępem choroby. Jednak da się nad nią zapanować – można wytoczyć jej wojnę i przejąć kontrolę nad własnym zdrowiem. Wystarczy tylko wiedzieć jak.
Klasyfikacja cukrzycy
- Cukrzyca typu 1 – występuje i 10-20% chorych na cukrzycę, pojawia się w wyniku procesu autoimmunologicznego, czyli sytuacji, w której nasz własny układ odpornościowy niszczy komórki beta trzustki, w efekcie: trzustka nie produkuje insuliny lub produkuje jej bardzo małe ilości.
- Cukrzyca typu 2 – na ten rodzaj cukrzycy cierpi 85-90% chorych, pojawia się u nich niedobór insuliny i/lub insulinooporność.
- Inne specyficzne rodzaje cukrzycy – cukrzyca typu 3 – stanowią 2-3% wszystkich jej przypadków. Charakterystyczną cechą cukrzycy typu 3 jest fakt, że po pierwsze jest bardzo zróżnicowana etiologicznie, po drugie wraz z cukrzycą występują inne zaburzenia.
- Cukrzyca ciążowa – chociaż dotyka kobiet w okresie ciąży, to niestety u części z nich, w późniejszym okresie, może rozwinąć się cukrzyca typu 2.
Mechanizm rozwoju cukrzycy
typu 2
Cukrzyca typu 2 rozwija się, gdy w organizmie pojawia się oporność organizmu na insulinę (insulinooporność). Wyobraźmy sobie, że w krwiobiegu jest glukoza, która nie może dostać się do potrzebujących jej tkanek (tkanki nie odpowiadają na insulinę).
To błędne koło, bo niewykorzystana glukoza zostaje we krwi (zwiększa się jej stężenie). A “po drugiej stronie” czekają tkanki (np. mięśnie), które tej glukozy nie mogą dostać. Może mieć też miejsce sytuacja, gdy w organizmie brakuje insuliny, ponieważ trzustka nie produkuje jej w wystarczającej ilości.
Stale podwyższony poziom cukru we krwi prowadzi do tego, że organizm gorzej reaguje na insulinę, którą wytwarza. Osłabiona reakcja na ten hormon zmusza trzustkę do produkcji coraz większych jego ilości, wtedy poziom cukru we krwi jeszcze bardziej wzrasta.
Z biegiem czasu organizm przestaje sobie radzić z nadmiarem cukru i traci zdolność regulowania jego poziomu we krwi.
Jak dochodzi do rozwoju cukrzycy typu 2?
Znamy już mechanizm jej powstania, ale w jaki sposób dochodzi do momentu, w którym tkanki przestają reagować na insulinę? Literatura jako przyczynę pojawienia się cukrzycy typu 2 podaje: nadwagę i otyłość, złą dietę, brak aktywności fizycznej, wiek (chociaż nie należy już wiązać cukrzycy typu 2 jedynie z osobami starszymi), rodzinne występowanie cukrzycy, czy przebytą cukrzycę ciążową.
To wszystko prawda, ale u podstaw cukrzycy i wielu innych chorób leży czynnik, o którym coraz częściej się mówi. Naukowcy, lekarze i dietetycy zwracają uwagę na przewlekły stan zapalny jako przyczynę pojawienia się chorób autoimmunologicznych i przewlekłych (insulinooporność i cukrzyca, choroby serca, otyłość, nowotwory, depresja, choroby neurodegeneracyjne).
Kiedy pojawiają się objawy cukrzycy typu 2 to znak, że organizm już nie działa, poziom glukozy jest już za wysoki, a insulina nie spełnia swojej roli. Jednym słowem, jest źle.
Objawy cukrzycy typu 2:
- częste oddawanie moczu lub oddawanie dużych ilości moczu;
- nadmierne pragnienie;
- częste infekcje układu moczowo-płciowego;
- utrata energii, przewlekłe zmęczenie;
- kłopoty z wyraźnym widzeniem;
- spadek masy ciała, niezwiązany z odchudzaniem;
- sucha skóra;
- zmiany skórne.
Kiedy mówimy o cukrzycy?
Najczęściej cukrzycę typu 2 rozpoznaje się, gdy zwiększa się poziom glukozy we krwi. Aby potwierdzić rozpoznanie przeprowadza się badania krwi, a konkretnie tzw. glikemii na czczo. Gdzie prawidłowy wynik, to 70-99 mg/dl; z kolei 100-125 mg/dl świadczy o stanie przedcukrzycowym, a glikemia na czczo powyżej 126 mg/dl to już cukrzyca.
Niestety, choroba ta rozwija się powoli i potrafi przez wiele lat nie dawać o sobie znać. Dlatego ogromne znaczenie ma regularne oznaczanie poziomu glukozy we krwi i zwrócenie uwagi na czynniki ryzyka cukrzycy. Pamiętajmy: milion osób w Polsce nie wie, że ma cukrzycę.
Cukrzyca typu 2 – konsekwencje zdrowotne
Cukrzyca potrafi długo się ukrywać, a nieleczona grozi poważnymi konsekwencjami. Jakimi?
- nefropatia, czyli uszkodzenie nerek i w konsekwencji ich niewydolność,
- retinopatia, czyli uszkodzenie naczyń siatkówki, co prowadzi nawet do utraty wzroku,
- neuropatia, czyli choroba nerwów, co wiąże się z zaburzeniami czucia, niedowładem, zanikiem mięśni, stopą cukrzycową,
- osoby chore na cukrzycę mają również większe ryzyko pojawienia się choroby niedokrwiennej serca, zawałów, udarów.
Przewlekły stan zapalny – przyczyna chorób XXI wieku
U podłoża cukrzycy leży stan zapalny. W jaki sposób pojawia się w organizmie?
Przewlekły stan zapalny, jak sama nazwa wskazuje, jest długotrwały i często nie mamy pojęcia o jego obecności. Jego objawy są bardzo niespecyficzne (zmęczenie, problemy ze snem, migrena, wypadanie włosów, kruche paznokcie, stany depresyjne) Prowadzi do niego osłabienie układu odpornościowego, w czym “pomagają” infekcje wirusowe, bakteryjne czy pasożytnicze oraz nasz styl życia, czyli stres, brak aktywności fizycznej i zła dieta.
Co rozumiemy pod pojęciem złej diety? Zła, czyli bogata w wysoko przetworzone produkty, za to pozbawiona składników odżywczych, błonnika, witamin i minerałów. Zła dieta dostarcza kalorii, ale nie odżywia organizmu na poziomie komórkowym. Ale trzeba pamiętać, że…
Zmiana diety u chorych na cukrzycę na zdrową, to nie wszystko
Przewlekły stan zapalny mogą wywołać również składniki pożywienia, które powodują nietolerancje i alergie pokarmowe. Dlatego z diety trzeba koniecznie wyeliminować pokarmy, których nasz organizm nie toleruje.
Pokarmy postrzegane przez Twój układ odpornościowy jako antygeny są przyczyna pojawienia się tzw. cytokin prozapalnych, które z kolei są jedną z przyczyn pojawienia się insulinooporności i cukrzycy.
Dlatego zwykła dieta cukrzycowa, czyli ogólne zalecenia dla wszystkich, na dłuższą metę nie działa.
Najlepszym rozwiązaniem jest terapia spersonalizowana, która bierze pod uwagę fakt, że każdy z nas jest wyjątkowy. Każdego z nas mogą uczulać inne składniki pożywienia. Co konkretnie uczula? Na to pytanie odpowiada unikalny test cytotoksyczności składników pożywienia Kod Metaboliczny 200.
Aby zapewnić efektywny metabolizm komórkowy, organizm musi być dotleniony.
Zaburzenia w dostępie tlenu do komórek organizmu również mogą prowadzić do cukrzycy. To właśnie tlen jest niezbędny komórkom organizmu do prawidłowego przebiegu procesów metabolicznych. Bez odpowiednich ilości tlenu glukoza nie przekształci się w energię.
Odpowiednie ilości tlenu są niezbędne dla wszelkich procesów życiowych na poziomie komórkowym. Jak zadbać o prawidłowe zaopatrzenie w tlen?
Tutaj z pomocą przychodzi Tlenoterapia Hiperbaryczna HBOT, to dzięki tej nieinwazyjnej i metodzie dostarczania tlenu w komorze hiperbarycznej komórki organizmu zostaną skutecznie dotlenione, zmniejszy się insulinooporność tkanek.
Niesłychanie istotną zaletą hiperbarii jest fakt, że tlen dociera do tkanek, do których nie dochodzą już uszkodzone naczynia krwionośne.
Konwencjonalne metody leczenia cukrzycy typu 2 – leczą objawy, ale nie przyczyny choroby
Ponieważ cukrzyca typu 2 jest chorobą postępującą, to z biegiem czasu jej konwencjonalne leczenie jest coraz bardziej intensywne. Przeważnie zaczyna się od zlecenia diety, ćwiczeń fizycznych i ewentualnie wdraża leczenie farmakologiczne (włączane są leki zmniejszające insulinooporność lub stymulujące trzustkę do wytwarzania insuliny). Niestety wraz z postępem choroby pojawiają się kolejne leki, w coraz większych dawkach. Do momentu aż konieczne jest podawanie insuliny, tutaj również z biegiem czasu włącza się większe dawki lub zwiększa się ilość wstrzyknięć.
Leki stosowane w leczeniu cukrzycy typu 2
W konwencjonalnym leczeniu cukrzycy, w zależności od stanu pacjenta, włącza się leki z kilku grup. Jednak przy leczeniu farmakologicznym koniecznie trzeba zwracać uwagę na fakt, że mogą pojawić się zarówno skutki uboczne, jaki i przeciwwskazania do stosowania niektórych leków. Leki, które stosujemy w leczeniu cukrzycy, to:
Metformina
Zwiększa wrażliwość tkanek na insulinę (zmniejsza insulinooporność), stosuje się ją samą lub wraz z innymi lekami (lub/i z insuliną). Jest to lek, od którego zaczyna się leczenie cukrzycy, wprowadza się go stopniowo, by zmniejszyć działania niepożądane: nudności, bóle brzucha, biegunka, metaliczny posmak w ustach. Przeciwwskazaniem do stosowania metforminy są: ciężka niewydolność nerek, wątroby, serca, uzależnienie od alkoholu, bezdech senny.
Pochodne sulfonylomocznika
(gliklazyd, glimepiryd, glipizyd)
Leki te wpływają na zwiększenie produkcji insuliny przez trzustkę i na metabolizm glukozy w organizmie. Mogą powodować hipoglikemię (niedocukrzenie) i przyrost masy ciała, ponadto u leków z tej grupy obserwuje się malejącą skuteczność kliniczną wraz z upływem czasu. Przeciwwskazania: ciężka niewydolność wątroby, nerek.
Inhibitor α-glukozydazy
(akarboza)
Hamuje wchłanianie glukozy z przewodu pokarmowego i tym samym zmniejsza glikemię. Do działań niepożądanych należą: wzdęcia, biegunka (które się nasilają, przy nieprzestrzeganiu zaleceń dietetycznych). Tutaj również można zaobserwować malejącą skuteczność kliniczną z upływem czasu. Przeciwwskazania: ciężka niewydolność nerek, wątroby.
Leki inkretynowe
Należą do nich dwie podgrupy: leki pobudzające receptor GLP1 oraz inhibitory DPP-4. Leki te zwiększają wydzielanie insuliny przez trzustkę, zmniejszają stężenie glukozy we krwi, hamują apetyt. Objawy uboczne ich działania to: brak apetytu, nudności, wymioty.
Inhibitory SGLT2
(dapagliflozyna, empagliflozyna, ertugliflozyna, kanagliflozyna)
Ta grupa leków zwiększa wydalanie glukozy wraz z moczem (obniżają glikemię, ciśnienie krwi, masę ciała). Mogą powodować infekcje dróg moczowych, zakażenia grzybicze narządów płciowych, wielomocz, hipotensję; są to leki stosunkowo drogie.
Pochodne tiazolidynodionu
(pioglitazon)
Zmniejszają oporność tkanek na insulinę (insulinooporność), nie wolno ich stosować u chorych z niewydolnością serca. Mogą powodować: zatrzymanie wody w organizmie, przyrost masy ciała, odwapnienie kości prowadzące do zwiększenia ryzyka złamań kości długich.
Nowoczesne metody leczenia cukrzycy typu 2 – ukierunkowane na przyczyny choroby
Personalizowana, funkcjonalna medycyna stylu życia, to podejście do leczenia chorób oparte na badaniach naukowych. Skupia się na ogólnej kondycji organizmu, a nie na jednej, konkretnej jednostce chorobowej. Dlatego jej metody działają, pozwalają na poprawę wrażliwości na insulinę, stopniowe zmniejszenie dawek lekarstw i z biegiem czasu – na ich odstawienie, utratę zbędnych kilogramów i redukują ryzyko wystąpienia powikłań cukrzycy.
Terapia Fenotypowa, Terapia Metaboliczna to nowoczesne metody leczenia cukrzycy, którymi posługuje się funkcjonalna medycyna stylu życia. Pozwalają na detoksykację organizmu, natlenienie komórek, odżywienie na poziomie komórkowym. Co prowadzi do wzmocnienia układu odpornościowego, pozbycia się przewlekłego stanu zapalnego i zapanowania nad cukrzycą.
Test cytotoksyczności składników pożywienia Kod Metaboliczny 200 pozwala na znalezienie i wyeliminowanie składników pożywienia, które powodują alergie i nietolerancje pokarmowe oraz prowadzą do stanu zapalnego. Dzięki temu badaniu jesteśmy w stanie ułożyć naprawdę spersonalizowaną dietę, która rzeczywiście odżywia organizm w niezbędne składniki, mikroelementy, witaminy oraz zwalcza stan zapalny. Dopiero taka dieta działa na 100%.
Wygraj z cukrzycą z pomocą Terapii Fenotypowej lub Terapii Metabolicznej oraz dzięki badaniu cytotoksyczności składników pożywienia Kod Metaboliczny 200.
W przeciwieństwie do leczenia konwencjonalnego, wieloczynnikowa terapia w Centrum Medycznym VIMED nie powoduje żadnych skutków ubocznych. To podejście w pełni bezpieczne i nieinwazyjne. Personalizowana, funkcjonalna medycyna stylu życia działa na poziomie komórkowym, reguluje funkcje organizmu i powoduje uruchomienie naturalnego procesu samoleczenia.
To innowacyjna metoda leczenia cukrzycy typu 2 i innych chorób o podłożu zapalnym, którą z powodzeniem stosuje się na świecie. W Polsce to wciąż nowość, ale tysiące naszych zadowolonych pacjentów potwierdzają, że nasze metody doskonale się sprawdzają. Co więcej, coraz więcej badań naukowych potwierdza skuteczność medycyny stylu życia.
Koszty terapii w naszym Centrum szybko się zwracają, bo po zakończeniu leczenia nie trzeba już więcej ponosić kosztów leczenia konwencjonalnego: wizyt u lekarzy, dietetyków, leków, itp. To również ogromna oszczędność czasu. Wyobraź sobie, że inwestujesz raz swój czas w swoje zdrowie: 3-6 godzin w tygodniu przez kilka miesięcy. I tyle, potem masz czas już tylko dla siebie i nie myślisz więcej o chorobie.
Piśmiennictwo:
- Cieślak M, Cieślak M. Role of purinergic signalling and proinflammatory cytokines in diabetes. Clin Diabetol 2017; 6, 2: 90–100. DOI: 10.5603/DK.2017.0015.
- Grygiel-Górniak B., Grzymisławski M., Żywienie w cukrzycy, Żywienie człowieka zdrowego i chorego, Wydanie II, Warszawa 2010.
- Furman D.i wsp., Chronic inflammation in the etiology of disease across the life span, Nat Med. 2019 Dec; 25(12): 1822–1832.
- Tsalamandris S. i wsp., The Role of Inflammation in Diabetes: Current Concepts and Future Perspectives, Eur Cardiol. 2019 Apr; 14(1): 50–59.
- Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2020, Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, Diabetologia Praktyczna, 2020, tom 6, nr 1.
