Suplementacja witaminy D i deficyt magnezu Poradniki VIMED

Jak zlikwidować cellulit - bardzo ważne jest oczyszczanie organizmu

Od lat wiadomo, że do codziennego funkcjonowania organizm człowieka potrzebuje około 60 składników mineralnych, 16 witamin, 12 aminokwasów i trzech kluczowych kwasów tłuszczowych.

Jednak dopiero od niedawna możliwe stały się badania, które pozwoliłyby ocenić jak niedobory poszczególnych składników przekładają się na zdrowie. Dzięki nowym programom badawczym udało się też ustalić wpływ jednych składników na zdolności organizmu do wykorzystania innych. Okazało się, że nawet pożądany, wysoki poziom jednego składnika może być niekorzystny przy niedoborze innego elementu, który nazywamy wtedy ko faktorem.

Badania prowadzone w latach 2001 do 2006 wskazywały, że możliwe jest, iż samo przyjmowanie magnezu lub jego interakcja z przyjmowaniem witaminy D może istotnie wpływać na poziom witaminy D. Okazało się, że niedostateczny poziom zaopatrzenia w magnez może mieć związek z poziomem 25-hydroksywitaminy D [25(OH)D) i zwiększonym ryzykiem zgonu.

Późniejsze badania epidemiologiczne i randomizowane badania przyniosły niespójne wyniki dotyczące roli witaminy D w złamaniach kości i chorobach przewlekłych, takich jak nawroty gruczolaka jelita grubego, zachorowalność na raka jelita grubego, całkowita zapadalność na raka i choroby sercowo-naczyniowej.

W roku 2015 Amerykański Komitet Doradczy ds. Wytycznych Dietetycznych ustalił, że magnez jest niedostatecznie spożywany w stosunku do szacunkowego średniego zapotrzebowania i jest jednym z poważniejszych niedoborów składników odżywczych w populacji Stanów Zjednoczonych. Według badań 79% dorosłych w USA nie zaspokaja zalecanego zapotrzebowania na magnez.

U pacjentów z krzywicą oporną na witaminę D, charakteryzującą się obniżoną zawartością 1,25-dihydroksywitaminy D [1,25(OH)2D] i witamina D podawana domięśniowo nie doprowadziła do żadnej poprawy poziomu witaminy D w organizmie. Dopiero wspomagająca suplementacja magnezem znacząco odwróciła oporność na leczenie witaminą D.

Szacuje się, że 50, a w niektórych populacjach nawet 80% mieszkańców ma niedobory magnezu. U tych osób suplementacja witaminy D może prowadzić do poważnych zaburzeń, związanych z upośledzeniem naczyń wieńcowych, na co w roku 1990 wskazywały badania przeprowadzone w Japonii.

W opublikowanym w roku 2021 wyniku badania przekrojowego potwierdzona została nie tylko rola magnezu jako kofaktora dla witaminy D, ale także związek poziomu tych dwóch pierwiastków z rozwojem cukrzycy typu 2.

Z kolei w przekrojowym badaniu opublikowanym w Cardiology Journal w roku 2021, potwierdzone zostało jednoznacznie, że niski poziom witaminy D w surowicy jest statystycznie istotnie związany ze zwiększonym ryzykiem zakażenia COVID-19. Wskazane jest zatem zapewnienie odpowiedniego poziomu witaminy D, a jak już wiemy utrzymanie jej wysokiego poziomu jest ściśle związane z odpowiednim poziomem magnezu.

Wiemy, że od początku pandemii choroby spowodowanej koronawirusem SARS-Cov-2, która zaczęła się w roku 2019 (COVID-19) pojawiły się sprzeczności i spekulacje na temat związku między witaminą D a ryzykiem zachorowania i ciężkością przebiegu choroby COVID-19.

Wiadomo było jednak, że istnieje związek między niedoborem witaminy D a niektórymi chorobami przewlekłymi – w tym rakiem, chorobami autoimmunologicznymi i niektórymi chorobami zakaźnymi.

Stąd wyższa zachorowalność i śmiertelność w populacji z niedoborem witaminy D COVID-19 nie była niespodzianką dla wielu specjalistów. W opublikowanym w roku 2021 badaniu został potwierdzony istotny związek między poziomem witaminy D w surowicy a częstością hospitalizacji z powodu Covid-19.

Piśmiennictwo: