Dieta na przeziębienie i grypę. Co jeść, aby wzmocnić odporność?

Najpierw poznajmy wroga

Istnieją trzy główne rodzaje wirusa grypy: A, B i C. Rozróżniamy je ze względu na rodzaj tworzących je białek. Wirus typu A dotyka ludzi oraz ptaki, świnie i wieloryby. Jest najbardziej niebezpieczny, wywołał między innymi pandemie grypy hiszpanki w roku 1918 i świńskiej grypy w roku 2009. Wirus B atakuje tylko człowieka. Typ C wykrywany u człowieka, psów i świń powoduje lekkie infekcje, bez zagrożenia epidemiologicznego.

Wirusy A są podzielone na podtypy w zależności od rodzaju dwóch białek, które tworzą otoczkę białkową: H i N (jak w H1N1) – hemaglutyniny i neuraminidazy. Istnieje co najmniej 16 podtypów hemaglutyniny i 9 podtypów neuraminidazy.

Hemaglutynina służy jako klucz otwierający blokadę w naszych komórkach, co pozwala wirusowi przedostać się do nich. Wirus „wgryza się” w błonę śluzową komórek wyścielających drogi oddechowe. Następnie komórki te służą jako fabryka kolejnych wirusów. W reakcji na namnażanie się wirusa w błonie śluzowej produkowane są substancje prozapalne i dochodzi do martwicy. Jest to prawdopodobnie przyczyną kaszlu, który stanowi środek transportu dla wirusa.

Wirus wydostaje się z dróg oddechowych podczas mówienia, kaszlu, przenosi się także przez uścisk dłoni, znajduje się na przedmiotach codziennego użytku: klamkach, szklankach, słuchawkach telefonów, klawiaturze i myszce. Jak zatem uchronić się przed infekcją ?

Szczepionki są produkowane co sezon. Tego rodzaju prewencja nie daje nigdy 100% zabezpieczenia przed zachorowaniem, gdyż wirus bezustannie mutuje.

Antybiotyk nie powinien być nadużywany. Stosowanie tego typu leczenia niesie za sobą ryzyko drastycznych zmian w składzie mikrobiomu (naszych baterii jelitowych).

Przed wirusami grypy chroni nas przede wszystkim układ odpornościowy. Im lepiej on funkcjonuje, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że zachorujemy. Jego sprawność zależy w dużej mierze od nas samych!

Stan zapalny równa się brak odporności

Prawidłowo funkcjonująca bariera jelitowa przepuszcza przez ścianę jelita tylko niezbędne składniki odżywcze, elektrolity i płyny. Jednocześnie stanowi ona barierę hamującą przenikanie toksyn, bakterii i innych szkodliwych dla organizmu substancji. Współczesny styl życia, dieta bogata w wysoko przetworzone produkty, mała aktywność fizyczna, permanentny stres, zanieczyszczenie środowiska prowadzą do uszkodzenia bariery jelitowej. Do układu krwionośnego przenikają niestrawione cząsteczki pokarmowe, większe jest także ryzyko przenikania bakterii, wirusów czy toksyn. Niestrawione cząsteczki pokarmowe nieprawidłowo aktywują układ immunologiczny organizmu. Następuje rozwój stanu zapalnego, który przechodzi w postać przewlekłą. Ponieważ człowiek cały czas ma kontakt z różnymi patogenami, układ odpornościowy bez przerwy pracuje, aby odeprzeć ataki z zewnątrz. To wszystko sprawia, że układ immunologiczny staje się przeciążony i w pewnym momencie nie jest już w stanie skutecznie chronić organizm przed bakteriami, wirusami i innymi drobnoustrojami. Dochodzi do rozwoju chorób, osłabienia odporności, częstych infekcji.

Aby dowiedzieć się, które produkty przyczyniają się do reakcji zapalnej Twojego organizmu, powinieneś wykonać test cytotoksyczny taki jak Kod Metaboliczny 200 i w oparciu o niego komponować dietę. Jest to ważne tym bardziej, że dieta likwidująca stany zapalne może również zmniejszyć ryzyko choroby serca, ustabilizować istniejące już problemy kardiologiczne, obniżyć poziom trójglicerydów oraz ciśnienie krwi, a także przynieść ulgę w zapaleniu stawów, chorobach skóry czy migrenie.

Tylko wykonanie odpowiednich badań i wdrożenie diety eliminującej uczulające pokarmy umożliwi wyciszenie reakcji zapalnej i skutecznie wzmocni naszą odporność.

Niedoceniona moc witaminy D

W diecie na przeziębienie nie może zabraknąć witaminy D. Może trudno w to uwierzyć, ale zwykła witamina pomoże nam w walce z wirusem grypy oraz innymi sprawcami infekcji takimi jak picornavirus, metapneumovirus, koronawirus, RSV, rinovirus, które dają podobne objawy.

Witamina D jest syntetyzowana w skórze pod wpływem promieni słonecznych. Fakt iż grypa zbiera większe żniwo zimą niż latem to po części wina braku ekspozycji na promienie słoneczne. Badania wykazały, że większość Polaków nawet w miesiącach letnich ma niewystarczający poziom witaminy D a od października do marca bywa krytycznie niski. Inne badanie dowiodło, że dorośli, którzy mieli przynajmniej 38 ng/ml witaminy D we krwi chorowali dwukrotnie rzadziej niż ci o niższym jej poziomie.

Badanie angielskie, przeprowadzone na 6789 pacjentach, opublikowane w 2011 roku dowiodło, że każdy wzrost stężenia witaminy D w surowicy o 4 ng/ml był związany ze zmniejszeniem o 7 % zagrożenia infekcją dróg oddechowych.

Inne badanie przeprowadzone na 334 japońskich uczniach, z których połowa otrzymywała 200 j.m. witaminy D dziennie, a druga połowa dawkę 1200 j.m., również wskazuje na korzystny wpływ omawianej witaminy. Uczniowie ze zwiększoną dawką mieli mniejsze ryzyko aż o 64%.

Jak to się dzieje? Witamina D oddziałuje na naszą odporność. Komórki odpornościowe reagują na patogeny, czyli naszego wroga (bakterie, grzyby czy wirusy). Organizm broni się przed infekcją poprzez produkcję substancji zwanych AMP (peptydy antydrobnoustrojowe, ang. Anymikrobial peptides). Im więcej w organizmie witaminy D, tym więcej produkuje on tych substancji.

Zimą ekspozycja na słońce jest za niska. Oficjalnie zaleca się suplementację od końca września aż do kwietnia. Warto też przynajmniej raz w roku (a najlepiej dwa razy: po zimie i po lecie) wykonać badanie kontrolne 25(OH)D. Dzięki temu specjalista może optymalnie dostosować dawkę suplementacji.